|
-
Pomnik Orląt przed Politechniką Lwowską.
-
Scena z targowiska.
-
Targ w mieście.
-
Klemens i Jan Bohatyrowiczowie przy grobie Jana i Cecylii w Bohatyrowiczach, zdjęcie od Jana Sadowskiego z Grodna.
-
Kukowo-Sello. Sello to sioło po rosyjsku (można porównać to słowo pisane cyrylicą na np. https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Carskie_Sioło ). W internecie miejscowość ...
-
Drewniany kościół Świętej Trójcy w Żółkwi.
-
Budynki od 2-6 na zdjęciu z https://www.pslava.info/LvivM_RynokPl_plrynok,221046.html.
-
Poddubce - zniszczony kościół katolicki.
|
|
|
Jest pionierem fotografii górskiej Czarnohory i autorem jednych z najwcześniejszych ujęć Pokucia.
Przedwojenne zakłady fotograficzne
16 września 1920 roku Dytiatyn stał się polem bitwy w wojnie polsko-bolszewickiej, zwanej Polskimi Termopilami.
Zdjęcia są zbyt małego formatu by niezależnie mogły funkcjonować, a pokazują dbałość mieszkańców o zabytki.
29 października 1914, doszło do bitwy między armią rosyjską a żołnierzami Legionów Polskich pod Mołotkowem. Była to jedna z najkrwawszych bitew, jakie przyszło stoczyć legionistom z Rosjanami.
20 kwietnia 1915 roku przybył pociągiem Arcyksiążę Franciszek Salvator do Sławna, był on generalnym inspektorem dobrowolnej służby pielęgniarskiej. Z racji tej wizyty, zarówno przed nią, jak podczas tej wizyty i po niej był obecny nieznany fotograf, który wykonywał zdjęcia z tej miejscowości. Wszystkie zdjęcia są małego formatu, ale mają dobrą ostrość, dlatego pozwoliłem sobie zamieścić je w ten sposób, mając nadzieje, że Was nie zanudzę.
|
|
|
Przed Gmachem Głównym od strony ul. Zachariewicza odsłonięto pomnik Orląt Lwowskich. Wykonanie tablicy i pomnika sfinansowali profesorowie Politechniki i rektorat. 
Kolekcja zdjęć dotyczy miasta Żółkiew. Wszystkie zdjęcia są wykonane w 1936 roku przez jednego z przodków z rodziny Zofii Chomętowskiej. Ona urodziła się w pobliżu miasta Pińska (współczesna Białoruś), w 1947 roku wyemigrowała do Argentyny, gdzie mieszkała w mieście Buenos Aires. Pobrano z .
W pobliżu miejscowości, na zachód od Samostrzelnik, na skarpie nadniemeńskiej, znajduje się opisany w powieści "Nad Niemnem" grób Jana i Cecylii, półlegendarnej pary małżonków, którzy mozolną pracą mieli dać początek rodowi Bohatyrowiczów. Na miejscu znajduje się drewniany krzyż z figurą Chrystusa, pamiętający czasy Orzeszkowej.
W 1571 roku budowlę strawił pożar. Jego szczątki zostały włączone do nowego dwupiętrowego budynku wzniesionego w latach 1588-1589 przez architektów Pawła Rimlyanina i Piotra Barbona. Pod koniec XVI w nazwano go „Domem Lorentsowiczów” od nazwiska właściciela – Jana Lorentsowicza. W 1596 roku ukończono budowę trzeciego piętra. W latach 1675-1677 budynek został odrestaurowany i ozdobiony dekoracjami. W 1884 roku dobudowano 4 piętro. W 1929 roku w budynku otwarto ekspozycję muzeum historycznego.
Szczegóły z kościoła uchwycone przez - Олесь, w dniu 26.06.2018, pobrane ze strony . Detale wybrałem subiektywnie, zainteresowanym polecam stronę jw.
S. Mayer był właścicielem, miał modną pod koniec XIX wieku nazw,ę firmową "REMBRANDT" i wiadomo, że mieścił się na ul Kolejowej.
Willa „Anna” jest żywym przykładem prywatnego domu w stylu secesyjnym. Został zbudowany w 1911 roku. Budynek zachwyca smukłością, wielobarwną sztukaterią na ścianach i zbyt efektowną pochyloną wiatrowskazem na wieży. Istnieje opinia, że kiedyś uderzył go piorun. Nic nie wiadomo o budowniczym i kliencie tej willi. Wiadomo, że przez pewien czas mieścił się tu sąd powiatowy. Teraz tu jest oddział szpitala powiatowego
. Podczas I wojny światowej budowla została uszkodzona kulą armatnią, ale w 1915 roku szkody naprawiono. Po II wojnie światowej. w 1945 roku rząd radziecki zamknął kościół, do użytku oddano go dopiero w 1955 roku. Wtedy też przeprowadzano pierwszą renowację, kolejna miała miejsce w 1980 roku. W 1990 roku dobudowano zakrystię a 10 lat później obok cerkwi wzniesiono murowaną dzwonnicę. Ostatnia renowacja cerkwi maiła miejsce w 2006 roku, zdjęcia są z przed tego remontu z 2005 r.
Do budowy ścian świątyni wykorzystano belki sosnowe, a do fundamentów użyto cegły i kamienia. Podłużną bryłę kościoła tworzą trzy bale. Szerokie poddasze otacza je na całym obwodzie. Tworzy doskonałą harmonijną kompozycję, nadając jej luksusowy i oryginalny charakter. Liturgia jest tutaj sprawowana tylko kilka razy w roku. Świątynia należy do gminy greckokatolickiej, do której należy druga cerkiew (św. Piotra i Pawła) znajdujący się w centrum miasta. (
Po dojściu władzy sowieckiej parafia została zniszczona – duża część wiernych opuściła kościół, księży aresztowano, kościół zamieniono na magazyn żywności. Wiadomo, że z majątku kościelnego zachował się obraz Matki Bożej Różańcowej, W 1989 roku kościół zwrócono gminie rzymskokatolickie.
Dziś jednak nie da się tego tak nazwać. Pośrodku zarośli znajdują się jedynie ruiny. A kiedyś w tych zaroślach stały altanki i posągi, a pałac należał do szlacheckiej rodziny Lanckorońskiej i jej ostatniej przedstawicielki, Karoliny Lanckorońskiej. Spragniona luksusu hrabina uczyniła wnętrze pałacu bogatym i luksusowym. Jednak po splądrowaniu pałacu w 1939 r. nie pozostał po tym ślad. Mimo że przed wojną w pałacu mieściła się już szkoła, a magnaci w nim nie mieszkali, rząd radziecki nigdy nie zaczął ...
Róża (Rosa) Zenoch, 12-letnia bohaterka spod Rawy Ruskiej, z okresu I WŚ. Rosa pod ciągłym ostrzałem donosiła walczącym żołnierzom jedzenie i picie. O jej bohaterstwie rozpisywały się gazety w połowie Europy. Gdy zostaje ranna, jej zdrowiem interesuje się osobiście cesarz Franciszek Józef. Cesarz ofiarowuje rannej także złoty naszyjnik z wisiorkiem w brylantach, a jej matce 1000 koron. Równocześnie zawiadamia, że koszt sprawienia sztucznej nogi, ponieważ rannej musiano amputować nogę, będą przez cesarza ...
|
|
|
|
