W 1934 roku z inicjatywy Józefa Lekszyckiego rozpoczęto budowę pewnego schroniska na Czarnohorze. Schronisko powstało w kotlinie nieopodal szczytu Pop Iwan (2022 m. n.p.m.) i Smotreca (1898 n.p.m.). Otwarto je w 1935 r. i było najwyżej usytuowanym schroniskiem w II RP. Wybudowano je na wysokości ok 1700 m n.p.m. Oficjalna nazwa obiektu brzmiała „Schronisko Pod Popem Iwanem im. 36. pp. Legii Akademickiej Sekcji Narciarskiej AZS Warszawa”. Autorem planu architektonicznego był wioślarz i narciarz z AZS, ówczesny student Politechniki Jerzy Hryniewiecki. Dwadzieścia lat później architekt ten stanie się sławny zwłaszcza po wybudowaniu stołecznego Stadionu X-lecia. Schronisko miało 40 miejsc noclegowych, a po rozbudowie w 1938 roku nawet 50. Do dyspozycji bieżącą zimną i ciepłą wodę, przemyślnie czerpaną ze spiętrzonego potoku o nazwie Pohorylec. Gospodarzem obiektu był Ludwik Ziemblic (1895-1987). Za .