Prace budowlane na Górze św. Anny rozpoczęły się w 1934 roku. W ich efekcie powstał monumentalny wykuty w skale amfiteatr, który przy maksymalnym zapełnieniu mógł przyjąć nawet 50 tysięcy publiczności. Scenę umieszczono pod 30-metrową ścianą skalną. Twórcami tej budowli byli berlińscy architekci Franz Boehmer i Georg Petrich.
Mauzoleum miało kształt monumentalnej, choć niezbyt wysokiej rotundy. Wykonano je z bloków wapienia wydobytych w okolicy. Chodziło o to, by budowla była możliwie symbolicznie jak najsilniej powiązana z otoczeniem. Po wejściu do wewnątrz odwiedzający to miejsce stawali w wysokiej Hali Zmarłych (Totenhalle) o średnicy 10 metrów.
Oficjalne otwarcie mauzoleum - w typowej dla czasów nazistowskich patetycznej i monumentalnej poetyce - z pochodniami i przemówieniami odbyło się 22 maja 1938 roku. Podczas tej uroczystości jednoznacznie potwierdziło się, że nowe mauzoleum ma - w zamiarze nazistów - "zasłonić” sanktuarium św. Anny. Po zakończeniu wojny mauzoleum zostało wysadzone w powietrze.