Warownia miała kształt, który nadał jej wojewoda podolski Jan Sieniński w drugiej połowie XVI w. Renesansowy, podpiwniczony, zamek miał kształt czworoboku i posiadał cztery dwukondygnacyjne skrzydła, narożne baszty oraz bramę wjazdową na dziedziniec z mostem na osi skrzydła północnego. Piętrowe były skrzydła południowe - pałacowe z arkadami, wschodnie i być może zachodnie. Była to silna warownia, która była w stanie obronić się przed licznymi atakami Kozaków, Tatarów i Turków. W wyniku zniszczeń, Jan III Sobieski przeprowadził gruntowany remont i przywrócił obiekt do dawnej świetności. Wzmocnił jego obronność umieszczając na nim armaty zdobyte w bitwie pod Chocimiem. Otoczono też zamek ziemnymi fortyfikacjami bastionowymi i fosą. W 1789 r. właścicielem zamku został Erazm Pruszyński, który odbudował skrzydło południowe i wschodnie z materiału uzyskanego z rozebrania części północnej - gospodarczej i zachodniej, których nie udaje się już uratować. Budynek zostaje przykryty blaszanym dachem, wykończono pomieszczenia mieszkalne a także założono wokół ogród i postawiono cieplarnię. Józef Pruszyński, dokończył remont i umieścił w zamku duże ilości obrazów, 10.000 sztychów, książek, kolekcje monet i medali, starożytności, zbiór autografów królów Polski oraz inne cenne przedmioty. Po jego śmierci zbiory uległy rozproszeniu i w dużej części wyjechały za granicę. Dziś obiekt jest ruiną, choć niezmiernie malowniczą. Zachowały się skrzydła południowe i wschodnie, które z początkiem XIX w. były jeszcze zamieszkałe, z dwiema basztami, oraz niegdyś wspaniałą galerią, podpartą w dolnej kondygnacji arkadami i kolumnami w górnej, z paradnymi schodami pośrodku. Zachował się także portal z herbem Sobieskich Janiną. Od strony ogrodu zachowały się fragmenty wałów obronnych. Za