Zamek wybudowany w 1550 r. w Mikulińcach przez Annę Jordanową z rodu Sieniawskich, małżonkę Wawrzyńca Spytka Jordana z Zakliczyna, kasztelana krakowskiego. Warownia położona na górze, na prawym brzegu Seretu, była często napadana i najeżdżana, ponieważ stała na tak zwanym szlaku tatarskim. W 1675 roku podczas najazdu Ibrahima Szyszmana zamek został oblężony przez Turków, po 15-dniowej obronie poddał się pod warunkiem, że załoga i mieszkańcy zostaną puszczeni wolno. Najeźdźcy nie dotrzymali umowy. Dowództwo (m.in. komendant zamku niejaki Orchyjowski z trzema synami) zostali zamordowani poprzez nabicie na pale, resztę obrońców uprowadzono w niewolę. Przez pewien okres warownia była siedzibą rodu Zborowskich, przekazana jako wiano przez Zofię, córkę Wawrzyńca Spytka Jordana, która poślubiła Samuela Zborowskiego. W 1637 r. warownię zakupił Stanisław Koniecpolski, kasztelan krakowski, hetman wielki koronny. Kolejnymi posiadaczami zamku byli Sieniawscy, Lubomirscy i Mniszchowie. Pod koniec XIX w. zamek został przebudowany na stajnie. Za .