Kościół p.w. św. Stanisława Biskupa w Brześciu Kujawskim został zbudowany w miejscu pierwotnego kościoła drewnianego p.w. św. Piotra i Pawła, usytuowanego przy najstarszym grodzie (teraz Stary Brześć). Następny murowany, został wzniesiony około 1240 roku z fundacji Kazimierza I, księcia kujawskiego. Obecny zbudowany po 1332 roku i prawdopodobnie powiększony w XV wieku. Spalony w latach 1556 i 1657. W 1710 roku dzięki staraniom Tomasza Niemierzy, archidiakona włocławskiego został odbudowany z elementami baroku. Użytkowany w 1812 roku przez wojska francuskie jako magazyn, następnie był odnawiany w latach 1819-1830 i w 1867 roku, od 1906 roku regotycyzowany według projektu architekta Tomasza Pajzderskiego. Kościół trójnawowy, halowy, gotycki, ze szczytami, kaplicami, filarami i sklepieniami neogotyckimi. Wewnątrz sklepienia kolebkowe i neogotycki chór muzyczny, wsparty na filarowych arkadach. Na zewnątrz kościół opięty dwuuskokowymi szkarpami, szczyt neogotycki trójkątny, wokół mur neogotycki z kapliczką. Kaplice od północy i południa są zwieńczone szczytami neogotyckimi. Na osi elewacji zachodniej portal z XIV w., ostrołukowy, wielouskokowy, z profilowanej, glazurowanej cegły.
Polichromia wykonana w latach 1925-1927 przez Juliana Makarewicza. Modernistyczna, z reminiscencjami secesyjnymi. Dekoracyjna, pokrywająca elementami całe wnętrze, z przedstawieniami figuralnymi. Witraże powstały w latach 1908-1911, według projektu Konrada Krzyżanowskiego. Ołtarz główny wykonany w 1917 roku przez warszawskiego rzeźbiarza Stanisława Pawlaka w kształcie tryptyku, neogotycki, z grupą Ukrzyżowania, pod którą sześć płaskorzeźbionych scen z życia św. Stanisława Biskupa. Ołtarze boczne wykonane około 1917. W kościele przechowywane są monstrancje z XV i XVIII wieku, kielichy, pacyfikały, ornaty i wota.