 |
 |
||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
W 1917 r. do użytku oddano nowoczesny stalowy most im. Paula von Hindenburga na Odrze, zbudowany kilkanaście metrów bliżej zamku, na poziomie o kilka metrów wyższym. Wraz z tymi zmianami, trzeba było rozwiązać problem krzyżowania się torów z drogą. Tym bardziej, że zrodził się pomysł położenia drugiej nitki kolejowego traktu. Zdaniem ówczesnych urbanistów, z naczelnym miejskim architektem Eugenem Griesingerem, najbardziej optymalnym rozwiązaniem było zbudowanie betonowej estakady wzdłuż zamku i dalej ...
W 1917 r. do użytku oddano nowoczesny stalowy most im. Paula von Hindenburga na Odrze, zbudowany kilkanaście metrów bliżej zamku, na poziomie o kilka metrów wyższym. Wraz z tymi zmianami, trzeba było rozwiązać problem krzyżowania się torów z drogą. Tym bardziej, że zrodził się pomysł położenia drugiej nitki kolejowego traktu. Zdaniem ówczesnych urbanistów, z naczelnym miejskim architektem Eugenem Griesingerem, najbardziej optymalnym rozwiązaniem było zbudowanie betonowej estakady wzdłuż zamku i dalej w kierunku Starego Miasta (w sumie ok. 300 metrów). Z tego powodu część terenu pod nowe torowisko trzeba było obniżyć, a część podnieść. Inwestycja prowadzona była w latach 1926-30. Na szczycie estakady powstała ulica Uferstrasse (dziś Nadodrzańska). Obiekt wybudowała znana miejscowa firma Theodor Baer vorm. Eduard Michael GmbH, założona jeszcze w 1874 roku, która specjalizowała się głównie w konstrukcjach betonowych, z betonu zbrojonego oraz w pracach na głębokościach, posiadała również własną fabrykę cementu na terenie wyspy kolegiackiej. W okresie przedwojennym miejsce było znane jako „Tunnelstrasse”, „Viadukt” czy „Bahntunnel”, a dopiero w późniejszych, powojennych czasach przylgnęła do niego nazwa „estakada kolejowa”.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
W 1945 roku estakada odegrała dość istotną rolę podczas walk o "Festung Glogau". W ostatnim tygodniu przed okrążeniem miasta kryły się w niej pociągi ewakuacyjne, którymi wywożono ludność cywilną. W ciągu dnia tunel dawał schronienie, pociągi wyruszały dopiero po zmroku aż do 11 lutego, kiedy otoczono twierdzę. Do końca marca, kiedy twierdza już konała pod estakadą przebijały się niemieckie grupy uderzeniowe, w tym ostatnia z nocy 30 na 31 marca kiedy uciekło prawie 400 osób z dowództwa miasta-twierdzy. Pomimo ogromnych zniszczeń wojennych w 1945 r. zachowała się znaczna część estakady, która po remoncie ponownie została oddana do użytku. Estakada składa się z ciągu łuków opartych na filarach (arkad). Posiada zdobienia w postaci gzymsu - motyw ornamentalny w kształcie pasa złożonego z wystających, prostopadłościennych elementów. Wzdłuż budowli biegnie betonowy chodnik komunikacyjny odgrodzony ścianką betonową do którego przytwierdzone są żeliwne słupki, stanowiące element balustrady, której fragment w ostatnich latach został częściowo rozebrany. Obiekt znajduje się w ścisłej strefie ochrony konserwatorskiej „A” i od 1958 roku wpisany jest do rejestru zabytków. Kierowcy mogli bez problemów korzystać z ul. Nadodrzańskiej. Niestety degradacja betonowej konstrukcji z powodu podmywania brzegu rzeką i rosnące natężenie ruchu na niej spowodowało, że jezdnia wraz estakadą zaczęła pękać i pod koniec wieku zamknięto ją dla ruchu kołowego. Z uwagi na pogarszający się stan estakady pociągi korzystają od 2019 r. wyłącznie z toru zewnętrznego. Niestety remont estakady jest tylko planowany od kilkunastu lat, choć poczynione ostatnio inwestycje jak budowa bulwaru nadodrzańskiego i odsłonięcie w 2013 roku estakady spod samosiejek może wpłyną na przyspieszenie prac. (moose - różne źródła) |
|||||||||||||||||||||||||
|
||
|
||
|
||
 |
|
||
|---|---|---|---|