Nowy Zamek w Grodnie − nowy pałac królewski, wzniesiony w Grodnie w latach 1734-1751 za czasów panowania Augusta III, jako letnia rezydencja królów Polski i wielkich książąt litewskich, według projektu Carla Friedricha Pöppelmanna. Prace na zamku prowadził też Johann Friedrich Knöbel, Joachim Daniel Jauch i po roku 1789 roku Giuseppe de Sacco. Odbywały się tutaj sejmy generalne I Rzeczypospolitej.

W tym gmachu podczas ostatniego sejmu Rzeczypospolitej w 1793 roku został podpisany traktat rozbiorowy z Rosją i Prusami, a w roku 1795 król Stanisław August Poniatowski złożył podpis pod aktem abdykacji. Król mieszkał w nim do 1797 roku.
W lipcu 1944 r. w wyniku działań wojennych barokowa budowla spłonęła. Odbudowany ponownie w 1952 roku w stylu sowieckiego neoklasycyzmu . Mieścił się w nim komitet regionalny KPZR . W 1991 roku Nowy Zamek został przekazany na siedzibę organizacji kulturalnych: biblioteki regionalnej i muzeum. W 1994 roku odsłonięto tablicę pamiątkową ku czci przybycia na zamek Tadeusza Kościuszki. Obecnie mieści się tam część ekspozycji Grodzieńskiego Muzeum Historyczno-Archeologicznego.