Kościół św. Marcina w Tarnowicach (Starych) znajduje się w samym centrum dawnej wsi, nieopodal gródka będącego siedzibą jej właścicieli. Zbudowany został najprawdopodobniej pod koniec XIV lub na początku XV stulecia, lecz dokładna data nie jest znana. Jego ufundowanie przypisuje się rycerzowi Samborowi, wzmiankowanemu w źródłach między 1369 a 1415 rokiem. Natomiast w kruchcie kościelnej wieży znajduje się epigraf z informacją, że została wzniesiona w 1400 roku (a wyremontowana w 1728). Świątynia pierwotnie stanowiła filię kościoła w Reptach. Taki stan rzeczy trwał do 15 kwietnia 1415 roku, kiedy to biskup krakowski, Wojciech Jastrzębiec, erygował parafię tarnowicką. W latach 1570–1608 była własnością gminy luterańskiej. Na początku XX wieku, w 1909 roku świątynię zamknięto ze względu na jej zły stan techniczny. W latach 1912–1914 na zlecenie proboszcza parafii tarnowickiej, księdza Ludwika Spohra przeprowadzono remont kościoła i prace konserwatorskie. Kolejne prace konserwatorskie miały miejsce w latach 1969–1970 (przełożenie gontu), 1971 (remont kaplicy św. Wacława) i 1982 (kolejny remont dachu) i 2001–2002. Po wybudowaniu w latach 1899–1902 nowej, neogotyckiej świątyni, stary kościół św. Marcina pełni do dnia dzisiejszego funkcję kościoła filialnego i kaplicy cmentarnej. Kościół orientowany, murowany, zbudowany z kamienia wapiennego łamanego na zaprawie wapienno-piaskowej (w prezbiterium i nawie) i cegły, częściowo otynkowany. Dach nad nawą jest dwuspadowy, nad prezbiterium zaś trójspadowy. Wieża i kaplica św. Wacława oraz sygnaturka nakryte są cebulastymi hełmami[7]. Dach nawy, prezbiterium, zakrystii, kaplic, kopuła oraz hełm wieży, a także sygnaturki pokryte są gontem, żródło: