W granicach Wrocławia od 1 I 1951 roku.
Pierwsza wzmianka w 1313 r. jako Clettindorf własność rycerska. Następnie była to własność mieszczańska a później szpitala św. Trójcy. Po 1810 r. majątek ziemski w rękach prywatnych. Około 1835 r. zbudowano cukrownię. W 1884 r. otwarto stację na linii kolejowej Wrocław - Kobierzyce. Na przełomie XIX i XX w. powstała luźna zabudowa o charakterze podmiejskim. W części wschodniej osiedle fabryczno-folwarczne. W latach 1904-1905 zbudowano kościół ewangelicki. Klecinę włączono do Wrocławia w 1951 r. i połączono linią tramwajową.
Na planie z roku 1946 opisana jako Klęcina, choć w pierwszm rejestrze nazw (Łodzki Dziennik Wojewódzki nr 4 z 15 września 1945 r. poz. 44) jest prawidłowo - Klecina.
