W latach 1749-1751 wzniesiono kaplicę rodową Potockich pw. Matki Boskiej Jackowej. Była to pierwsza wykończona część świątyni. Znajdująca się w kaplicy alabastrowa figurka Madonny z Dzieciątkiem, pochodząca według tradycji z Kijowa i zabrana stamtąd przez św. Jacka w obliczu zagrożenia ze strony Tatarów, powstała prawdopodobnie w XIV/XV w. w Europie Zachodniej i została sprowadzona do Lwowa na zamówienie dominikanów.
W 1769 arcybiskup Wacław Hieronim Sierakowski konsekrował ukończony kościół. Autorem ...
W latach 1749-1751 wzniesiono kaplicę rodową Potockich pw. Matki Boskiej Jackowej. Była to pierwsza wykończona część świątyni. Znajdująca się w kaplicy alabastrowa figurka Madonny z Dzieciątkiem, pochodząca według tradycji z Kijowa i zabrana stamtąd przez św. Jacka w obliczu zagrożenia ze strony Tatarów, powstała prawdopodobnie w XIV/XV w. w Europie Zachodniej i została sprowadzona do Lwowa na zamówienie dominikanów.
W 1769 arcybiskup Wacław Hieronim Sierakowski konsekrował ukończony kościół. Autorem projektu tego najwybitniejszego dzieła dojrzałego baroku na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej był architekt wojskowy Jan de Witte. Rozplanował on kościół wokół eliptycznego korpusu nawowego, który przykryła potężna kopuła zwieńczona latarnią. W reprezentacyjnej fasadzie kościoła zawarty został ogromny ładunek ekspresji i dynamizmu. Widać w niej wpływ austriackiego architekta Fischera von Erlacha, budowniczego wiedeńskiego kościoła św. Karola Boromeusza. Współbudowniczym lwowskiego kościoła był mistrz Marcin Urbanik. Prace wykończeniowe trwały do 1798.
Wnętrze kościoła wypełniły prawdziwe skarby rokokowej rzeźby, spośród których podziw budziły figury członków zakonów żyjących według reguły augustiańskiej (w tym dominikanów), usytuowane u góry, w tamburze kopuły. Rzeźby wykonał Sebastian Fesinger, jeden z czołowych przedstawicieli lwowskiej rzeźby rokokowej. Inny jej przedstawiciel, Piotr Polejowski uchodzi za twórcę wystroju ołtarza głównego, zaprojektowanego w 1766 przez Urbanika, w tym również figur czterech świętych: Piotra, Pawła, Mateusza i Jana Chrzciciela.
Nowo zbudowany kościół padł dwukrotnie pastwą pożaru – w 1766 i 1778. Ten drugi wyrządził poważne straty w kompleksie kościelno-klasztornym. W następnych latach odbudowano kościół i klasztor. W latach 1792–1798 architekt Klemens Ksawery Fesinger ukończył fasadę i ozdobił ją napisem „Soli Deo Honor et Gloria”.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
17
/
