Zespół kościelno-klasztorny został wniesiony u stóp Wysokiego Zamku na terenie Przedmieścia Krakowskiego (zwanego też Żółkiewskim)[1]. Ponieważ położony był na skraju ówczesnego Lwowa, otrzymał – podobnie jak klasztor bernardynów – obronny charakter. Obronny charakter założenia podkreślały wysokie i grube mury obronne z przyporami i oknami-strzelnicami oraz masywna, surowa bryła jednonawowego kościoła pozbawionego fasady. We wnętrzu kościoła zbudowano chór muzyczny. Dobudowano też trzykondygnacyjną ...
Zespół kościelno-klasztorny został wniesiony u stóp Wysokiego Zamku na terenie Przedmieścia Krakowskiego (zwanego też Żółkiewskim)[1]. Ponieważ położony był na skraju ówczesnego Lwowa, otrzymał – podobnie jak klasztor bernardynów – obronny charakter. Obronny charakter założenia podkreślały wysokie i grube mury obronne z przyporami i oknami-strzelnicami oraz masywna, surowa bryła jednonawowego kościoła pozbawionego fasady. We wnętrzu kościoła zbudowano chór muzyczny. Dobudowano też trzykondygnacyjną wieżę w kształcie baszty obronnej, która zachowała się w niezmienionej postaci. Dolna kondygnacja wieży posiada niszę z posągiem Anioła Stróża, natomiast jej górną część zdobi gzyms i fryz, a zwieńczenie stanowi charakterystyczna attyka bogato dekorowana w stylu manieryzmu niderlandzkiego. Jedna z sal na pierwszym piętrze klasztoru miała sklepienie sieciowe, wsparte na jednym filarze, co było jedynym tego rodzaju rozwiązaniem architektonicznym we Lwowie. Ostatnia msza w kościele benedyktynek została odprawiona 14 maja 1946 roku, a następnie klasztor i kościół zostały zamknięte przez władze sowieckie[1]. Siostry benedyktynki zmuszone były w maju 1946 roku wyjechać do pocysterskiego klasztoru w Krzeszowie na Dolnym Śląsku. W opuszczonym klasztorze umieszczono urząd inwentaryzacji budowlanej, a w kościele rozebrano ołtarze. Po uzyskaniu przez Ukrainę niepodległości w 1990 zespół kościelno-klasztorny był początkowo nieczynny, po czym przekazano go greckokatolickim siostrom studytkom
Pokaż więcej
Pokaż mniej
/
