Trzypiętrowy, wysoki cokół, siedmiopiętrowy, klasycystyczny pałac, zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku. Następnie wielokrotnie przebudowywany. W szczególności zachowały się dwa projekty z 1854 r. I 1855 r. Wilhelma Schmidta. Kolejna przebudowa miała miejsce w 1884 r. W ramach projektu Jakub Zwilling. W 1890 r. Budynek kupił Henryk Bogdanowicz, który założył tu fabrykę cyny. Spowodowało to nową falę przebudów w latach 1890, 1892, 1899. Wszystko - według projektu Bronisława Bauera. Elewację zwieńczono rzeźbą Fortuny, prawdopodobnie autorstwa Hartmana Wittwera, pochodzącą z lat 1810–1814. Po północnej (tylnej) stronie budynku przed pierwszą wojną światową Bauer zbudował dwa budynki mieszkalne dla Bogdanowicza. Trzeci, według projektu Józefa Masłowskiego, nie został wykonany. W 1925 r. Fabryka przeszła na własność naftowca Józefa Mernika, który zainicjował kolejną reorganizację pałacu i dziedzińców, wprowadzoną w 1931 r. Przez Maksymiliana Kochura. Od tego czasu wygląd struktur prawie się nie zmienił. Po II wojnie światowej cały budynek, w tym dawne magazyny i sklepy, stał się mieszkalny. W XXI wieku. zdecydowaną większość pomieszczeń pałacowych zajmują biura organizacji pozarządowych