Synagoga w Żółkwi (ukr. „Синагога y Жовкві”) – bóżnica znajdująca się w Żółkwi przy ulicy Zaporoskiej („вул. Запорізька”), budynek o charakterze obronnym zbudowany pod koniec XVII w.

W 1625 na miejscu obecnej świątyni zbudowaną drewnianą bóżnicę, która jednak szybko spłonęła. W 1635 właściciel Żółkwi Stanisław Daniłowicz zezwolił na postawienie murowanego budynku. Nową synagogę wzniesiono w latach 1692-1698 przy finansowej pomocy króla Sobieskiego, jej projekt przypisywany jest Piotrowi Beberowi.

W XVIII w. do budynku dobudowano zachodnie skrzydło i kontraforsy. W 1833 bóżnica została częściowo uszkodzona w wyniku pożaru, jednak wkrótce przywrócono ją do użytku.

Na krótko przed wybuchem II wojny światowej w synagodze prowadzone były prace restauratorskie polegające na dodaniu sztukaterii. W czasie okupacji niemieckiej częściowo zburzona, po 1945 jej mury zabezpieczono i używano jako skład.

Jest jedną z największych w Europie bóżnic o charakterze obronnym zbudowaną w stylu renesansu wzbogaconym o elementy baroku.
Budowla została wpisana na nowojorską listę pomników architektury zagrożonych zniszczeniem (World Monuments Watch), co umożliwiło rozpoczęcie jej odbudowy w 2000 roku z przeznaczeniem na Żydowskie Centrum Galicji.
Jeden z budynków wzorowanych na żółkiewskiej świątyni znajduje się obecnie w Tel Awiwie. (Wikipedia)