MENU
Nieistniejące schronisko na Przełęczy Tatarskiej im. gen. Tadeusza Kasprzyckiego. Schronisko zostało wybudowane w 1932 r. przez Oddział Stanisławowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Schronisko położone było na Przełęczy Tatarskiej rozdzielającej Gorgany od Czarnohory, na wysokości 931 m n.p.m., posiadało 36 łóżek.

Dodał: maras° - Data: 2020-04-04 11:28:43 - Odsłon: 2714
Rok 1936


Schronisko im. gen. Tadeusza Kasprzyckiego – nieistniejące już polskie schronisko turystyczne wybudowane przez Oddział Stanisławowski Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (PTT). Położone było na Przełęczy Tatarskiej (Jabłonickiej) rozdzielającej Gorgany od Czarnohory, przez którą przebiegała wówczas granica państwowa polsko-czechosłowacka. Sam obiekt zlokalizowano tuż obok drogi z Tatarowa i Jabłonicy do zakarpackich Lazeštiny i Jasiny, kilkadziesiąt metrów od szlabanów granicznych i placówki Straży Granicznej.
Schronisko Oddziału Stanisławowskiego PTT na Przełęczy Tatarskiej otwarto na początku grudnia 1932 roku, choć do tego czasu nie wykonano jeszcze wszystkich prac wykończeniowych. Oficjalne otwarcie i poświęcenie w obecności licznie przybyłych gości nastąpiło dopiero czternaście miesięcy później, 2 lutego 1934 r. Wówczas też obiekt otrzymał imię gen. Tadeusza Kasprzyckiego – współzałożyciela i prezesa Towarzystwa Przyjaciół Huculszczyzny. Był to piętrowy budynek z balkonami i werandą. W środku znajdowały się liczne pokoje – tak jednoosobowe, jak i sale zbiorowe. W schronisku przenocować mogło 51 osób: 36 na łóżkach i 15 na siennikach. W obiekcie zlokalizowano ponadto dużą salę jadalną z zapleczem kuchennym, oddzielną kuchnię turystyczną do indywidualnego użytku, pokoje dla administracji i garaż. Część obiektu wraz z działką nieodpłatnie udostępniono harcerzom z ZHP. W kolejnych latach rozpoczęto pierwsze modernizacje. Jeszcze w 1934 roku oszklono werandę oraz rozpoczęto dokończoną rok później budowę studni. W 1936 roku schronisko uzyskało bezpośrednie połączenie telefoniczne z urzędem pocztowym w Tatarowie. Nie później niż w 1937 roku w obiekcie uruchomiono pośrednictwo pocztowe, zaś liczbę miejsc na łóżkach zwiększono do 50. Pierwszym dzierżawcą schroniska w latach 1932–1934 był Tadeusz Knobloch, którego na stanowisku gospodarza zastąpiła Maria Mieszkowska. W 1936 roku posadę objął Tadeusz Łazarski. Schronisko uległo zniszczeniu w czasie II wojny światowej. Za .

  • /foto/10028/10028477m.jpg
    1933
  • /foto/10029/10029266m.jpg
    1933 - 1934
  • /foto/8609/8609775m.jpg
    1934 - 1936

Cyfrowa Biblioteka Narodowa / www.polona.pl CBN Polona

Poprzednie: Schronisko im. gen. Tadeusza Kasprzyckiego (dawne) Strona Główna Następne: Blok nr 42