kasztelanowa krakowska Teofila z Daniłowiczów Sobieska ufundowała i uposażyła kościół i klasztor dominikanów w intencji zamordowanego w 1652 r. przez Kozaków po bitwie pod Batohem syna - Marka Sobieskiego, brat późniejszego króla Jana III Sobieskiego. Miało to być drugie mauzoleum rodzinne oraz sanktuarium maryjne. Główne prace w kościele zakończono w 1655 r.[1] a konsekracja nastąpiła w 1677 r. Natomiast barokowy klasztor z lat 1754-1792, zwano z racji opiekunów klasztorem królewskim Conventus Regalis. Kościół był niszczony kilkakrotnie przez pożary. Jan III Sobieski ufundował matce Teofili Sobieskiej i bratu Markowi piękne późnobarokowe nagrobki, znacznie zniszczone po 1945 r., ale zachowane do dzisiaj. Dominikanie jako nieliczni przetrwali kasatę józefińską. W czasach ZSRR zespół pełnił funkcje magazynu i budynków administracyjnych. Kościół zbudowany jest na planie krzyża, ma szeroką nawę i boczne kaplice. Na skrzyżowaniu naw umieszczono małą sygnaturkę. Obecny wygląd fasady to efekt przebudowy w 1833 r. Zespół otoczony jest murami z basztą w płn.-wsch. narożniku. Pochodzący stąd obraz Matki Boskiej znalazł się po 1945 r. w kościele przy ul. Dominikańskiej w Warszawie.