Kościół św. Jana Chryzostoma i Lwowskiej Prawosławnej Akademii Teologicznej UOC-KP. Kompleks budynków wzniesiono w latach 1877–1889 według projektu Juliana Zacharewicza. Stylistycznie budynek łączy w sobie cechy stylu romańskiego i gotyckiego, przypominając czas i miejsce powstania Zakonu Franciszkańskiego, ponieważ pierwotnie był to Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i klasztor franciszkanów. Zakon przeniósł się do Lwowa po zniesieniu klasztoru przez władze pruskie w Gnieźnie. W 1939 r. Część klasztoru została zarekwirowana przez władze radzieckie, a w 1946 r. Franciszkanie ostatecznie opuścili Lwów. Po przybyciu do Polski utworzyli dwa nowe klasztory w Kłodzku i Ząbkowicach Śląskich. W czasach radzieckich zbudowano tutaj archiwum, później szpital dla osób niepełnosprawnych podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, ambulatorium i oddział kliniczny szpitala zakaźnego. Wnętrze świątyni zostało poważnie uszkodzone w okresie sowieckim, a pięć ołtarzy, ambona i konfesjonał zostały zniszczone. Wszystkie zniszczone przedmioty miały znaczną wartość artystyczną. W ich tworzeniu uczestniczyli znani lwowscy i zagraniczni rzeźbiarze, w szczególności: Leonard Marconi, Tadeusz Sokulsky, Tomasz Sosnowski. Do chwili obecnej zachowały się tylko wysoko witraże z końca XIX wieku, wykonane w Monachium przez Mayera. W 1994 r. Lwowski Instytut „Укрзахідпроектреставрація” doprowadził do ich powrotu.