Kościół Zmartwychwstania Pana Jezusa został wybudowany w 1887 r. na planie krzyża łacińskiego według projektu architektów Łukasza Bodaszewskiego i Albina Zagórskiego. Od strony zachodniej został połączony z budynkiem klasztoru, a od południowej z seminarium. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości podjęto zakrojone prace konserwatorskie, m.in. w 1928 r. odnowiono organy, a w 1932 r. przeprowadzono remont generalny przyozdabiając świątynię dodatkowymi malowidłami ściennymi w stylu art déco autorstwa Kazimierza Jana Smuczaka i Stanisława Ehrenfeldema. W 1938 r. wzniesiono dodatkowy ołtarz boczny pw. św. Teresy. W latach okupacji w klasztorze ukrywał się przed prześladowaniami niemieckimi m.in. prof. Eugeniusz Romer. Przy kościele działał konwikt dla młodzieży męskiej szkół średnich. Do 1945 kościół wraz z integralnymi budynkami klasztoru i kościoła stanowił własność polskiego zgromadzenia Zmartwychwstańców. Po 1945 r. w budynkach seminarium i klasztoru umieszczono szpital wojskowy, natomiast sam kościół przeznaczono na magazyn. Po 1990 r. nieczynny budynek przekazano na zbór baptystom. Za