Murowany zamek zbudowany na początku XVII wieku nad lewym brzegu rzeki Seret w Wygnance, w miejsce poprzedniego zamku drewnianego z połowy XVI wieku. Obecnie w Czortkowie.
Zamek zbudowany został z kamienia i cegły na planie nieregularnym z trzema basztami, z których jedna już dzisiaj nie istnieje. Wewnątrz obwodu stał pałac właścicieli. Od zamku w kierunku zachodnim biegły wały obronne, u ich końca, w okolicy stacji kolejowej, wzmiankowane były ruiny innej budowli. Według legend podziemne lochy miały ciągnąć się z zamku pod rzeką aż do Bilcza Złotego w powiecie borszczowskim. Zamek bronił się wiele razy w czasie licznych najazdów tatarskich i nie został przez nich zdobyty.
W 1655 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej po trwającej kilka dni obronie prowadzonej przez wojewodę Piotra Potockiego, zamek został zdobyty przez idące na Lwów wojska kozacko-moskiewskie. W 1670 roku zamek był oblegany przez Turków. Po zdobyciu go w 1672 roku do roku 1683 był re­zydencją tureckiego baszy, po czym odbity został przez wojska polskie pod dowództwem hetmana Andrzeja Potockiego. Wkrótce na zamek przybył Jan III Sobieski.
W XVIII wieku zamek przebudowano południowo-zachodnie skrzydło zamieniając baszty w ryzality i budując taras widokowy. W 1750 r. zamek prze­szedł z rąk Potockich do rodziny Wróblewskich, a następnie Sadowskich, która ulokowała w nim po 1809 r. skład tytoniu, a następnie wynajęła władzom austriackim. Po 1815 roku urządzono w nim areszt miejski, w którym w 1863 r. Austriacy więzili internowanych w Galicji powstańców styczniowych.
Ostatni właściciel przeznaczył cały swój majątek, a wraz z nim zamek, na cele dobroczynne. W zamku od tego czasu mieścił się przytułek dla starców i kalek, a także szkoła dla dzieci. Opiekę nad całością sprawowało Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo. Zamek, który nie był remontowany, popadał w coraz większą ruinę. Po częściowym rozebraniu zapadł się dach. W pomieszczeniach, które nie zostały zniszczone, znajdowały się nadal składy kupieckie[1]. W 1937 r. zamek kupiło Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, które przeprowadziło częściową renowację baszty zamkowej i urządziło w niej schronisko turystyczne, świetlice fotograficzną oraz muzeum regionalne. Po II wojnie światowej zamek niezabezpieczony i nieużytkowany ulegał dalszej degradacji, która trwa do dnia dzisiejszego. Za