Od 1447 roku Radziejów i Popielów tworzą parafię z drewnianym kościołem pod wezwaniem św. Anny, który stał na terenie obecnego cmentarza. Kościół ten położony na wzgórzu posiadał widoczną z oddali wieżę z dwoma dzwonami. Służył on miejscowej ludności przez 500 lat. Istniały jednak okresy, kiedy wskutek szerzącego się protestantyzmu (XVI i XVII w.) zamknięto go i uległ zupełnemu zniszczeniu. W XVII w. wioski Popielów i Radziejów tracą charakter parafii i w roku 1652 należą do parafii rybnickiej. W 1652 r. księża rybniccy dwukrotnie odprawili w nim katolickie nabożeństwa. W 1679 r. protokół wizytacyjny nie wspomina już o kościele w Radziejowie, natomiast w roku 1687 jest mowa o kaplicy w Popielowie (pierwsze wzmianki o Popielowie pochodzą z XVI w.). Jednak kościół dawniej zwany radziejowskim, a od 1687 r. popielowskim, to jeden i ten sam. Obydwie wsie Radziejów i Popielów należały w XVII w. do tego samego dziedzica (nazywał się Strzała i był ewangelikiem), który trzymał kościół pod zamknięciem, a kielich przechowywał u siebie, w dworze. W 1687 r. nakazano mu, aby kościółek zwrócił, a kielich oddał. W miejsce starego kościoła wybudowany został nowy, drewniany, który poświęcono 7 listopada 1723r. Kościółek ten przetrwał bez większych zmian do 1942 r., kiedy to spłonął z nieustalonych bliżej przyczyn. Za: