Pierwotnie szybowi patronował cesarz Franciszek I Habsburg. Nazwę zmieniono 9 listopada 1918 roku – wyrobisku nadano imię Ignacego Paderewskiego.
Szyb zgłębiono w latach 1812-1813. Dotarł do głębokości 51 m, zaś z I poziomem kopalni łączyła go pochylnia. Pochylnię pod koniec XIX w. (1893) zasypano, a szyb wydłużono o 17 m.
Pierwotnie jego nadszybie było murowane. Wzniesiono je w roku 1815 i przebudowano w II poł. XIX w. Na początku XX stulecia w jego miejscu pojawił się drewniany budynek w stylu szwajcarskim. Wieńczyła go charakterystyczna wieżyczka. Wejście do nadszybia znajdowało się po stronie południowej – werandę zdobiły łuki wsparte na kolumienkach oraz wycinane z desek ażurowe balustrady.

Źródło: