Został zbudowany w latach 1604–1608 z fundacji biskupa Piotra Tylickiego. Rozbudowany w XIX wieku. Jest to budowla późnorenesansowa z przekształceniami klasycystycznymi i bezstylowymi. Składa się z trójprzęsłowego korpusu z parą ośmiobocznych kaplic. Przy półokrągłym zamkniętym gotyckim prezbiterium od strony północnej mieści się stara zakrystia z XIV wieku z lożą kolatorską na piętrze. Kwadratowa wieża, obniżona na skutek uderzenia pioruna jest zwieńczona hełmem z 1827 roku. Wyposażenie świątyni głównie późnobarokowe z XVIII stulecia (ołtarz główny) i neorenesansowe. Marmurowe epitafia z początku XVII wieku. Renesansowy portal jest ozdobiony herbem fundatora. Tablicę pamiątkową ufundowali mieszkańcy miasta w 1910 roku dla uczczenia sześćsetnej rocznicy urodzin Kazimierza III Wielkiego.