Wybudowany w XVIII wieku dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego który lubił polować w okolicy. W XIX wieku przebudowywany.
Przed pałacem był głęboki, parterowy portyk na wysokiej podmurówce, nad którym był, wsparty na czterech toskańskich kolumnach szeroki balkon z balustradką.
Elewacja ogrodowa była zdominowana przez dwukondygnacyjny ryzalit nakryty gładkim dachem trójspadowym, przed którym wybudowano wielki, oszklony prostokątny ogród zimowy. Prowadziły z niego szerokie schody do ogrodu i parku.
Wnętrze pałacu/dworu było dwutraktowe z regularnym podziałem na pokoje jednak kolejne remonty i przebudowy zaburzyły ten układ. W dworze znajdowała się ciekawa kolekcja obrazów zbierana przez Konstantego Niezabytowskiego.
Pałac otoczony był XVIII wiecznym parkiem angielskim.
Przed pałacem istniał wielki, owalny, częściowo zadrzewiony trawnik z obiegającą go drogą dojazdową. Naprzeciw pałacu stał trzykondygnacyjny, podpiwniczony lamus z sześcioboczną wieżyczką widokową. Cały frontowy dziedziniec był otoczony kamiennym murem ze sztachetami. Po prawej i lewej stronie pałacu i lamusa stały dwie bramy wjazdowe zaznaczone każda trzema filarami. W obrębie folwarku stały stajnie i dwa ogromne zabudowania gospodarcze.
W czasie II wojny światowej pałac został najpierw zdewastowany a następnie rozgrabiony i rozebrany.